De Russische opmars in profetie

Home   Sitemap -  Inhoud

 

Nabeschouwing


Wanneer deze tekst wordt gelezen, is er al weer heel veel gebeurd en veranderd in dat deel van de wereld dat gewoonlijk Klein-Azië wordt genoemd. De Russen hebben weer voor de zoveelste maal in de geschiedenis alle overeenkomsten geschonden: in het bijzonder: het SALT 2 akkoord (dat ofschoon door het congres van de USA nog niet volmondig aanvaard) toch in beginsel door beide daarbij betrokken partijen.

   Rusland in de persoon van Brezjnev enerzijds en Carter anderzijds voor en namens Amerika -destijds werd aangenomen.  Met negering van de wereldopinie en zich niet storend aan internationale zienswijzen, heeft de Gog van Ezechiël zich reeds begeven op de weg van agressie, en is (vanzelfsprekend onder het voorwendsel) z.g.. hulp betoon ) de onafhankelijke staat Afganistan binnengevallen met een voor een eventuele oorlog uitgeruste land-en luchtmacht.


Tsjecho-Slowakije
   Hetzelfde geval deed zich destijds voor inzake Tsjecho-Slowakije. Voorwaar, het is en blijft: L’histoire se repete: de geschiedenis herhaalt zich. De wereld van vandaag heeft zich al terecht afgevraagd ‘waar moet dat heen en wat dient de z.g.. ‘vrije wereld’  (is deze in werkelijkheid nog zo vrij?) ’ onder het leiderschap van de USA nu te doen?.


   De koppen bij elkaar steken, … vergaderingen houden,….conclusies trekken , met tenslotte de resolutie van de VN….???.  Vele media hebben dit alles wereldkundig gemaakt, maar de USSR heeft maling aan al dat praten en nog eens praten - houding en handelingen zijn niet veranderd… Vandaar die  uiteindelijke beslissing: BOYCOT, waarmede het grootste deel van de lidstaten van de VN het eens zijn: i.h.b. de Engelstalige landen als Engeland, Canada, Australië en natuurlijk Amerika als de koploper.

Amerika's president
   Amerika’s  president, Jimmy Carter,  heeft in niet mis te verstane taal streven en doel uiteengezet: de hele wereld en i.h.b. de vrije wereld,  verwacht nu daden.
Deze zijn dan ook niet uitgebleven. De Washington Post heeft reeds bekend gemaakt, dat de VS voorbereidingen hebben  getroffen voor een maritieme blokkade in de Arabische Golf, om zodoende het eventuele optrekken van Rusland in zuidelijke richting te kunnen stuiten, met vanzelfsprekend alle kwade gevolgen van dien.

   De zaak wordt nu alsmaar gecompliceerder en de dringende vraag blijft: zal het bij Afganistan blijven of zal de Russische beer van zich afbijten en toch doorstoten?” Het is  deze vraag die overal ter wereld zorgen baart. Niet te verwonderen overigens, want deze beer heeft al meer onverwachte sprongen gemaakt en is en blijft tem hoogste onbetrouwbaar. De geschiedenis is het beste bewijs. Blijven de Russen bij hun plan om de wereld te veroveren? Het lijkt onaannemelijk, doch alles wijst in deze richting en op alle gestelde vragen luidt het antwoord bevestigend.


Verenigd Europa

   Laat ons dit toch gezegd zijn. Verdere opmars van de Russen kan slechts een halt worden toegeroepen, wanneer de vrije wereld als ‘een hechte aaneengesloten macht’ overgaat tot wat wij willen noemen: dadendrang. Woorden en betogingen alleen, hoe hard ook, zullen de Russen niet beletten om stellig door te zetten als zij menen daar toe genoodzaakt te zijn en/of in een dergelijke omstandigheid geen risico te lopen.

   Zwakke broeders in de internationale politiek zijn al lang teruggekomen van hun veronderstellingen, dat de Sovjets in hart en nieren niet zo progressief gewelddadig zijn.
Ze hebben zo zoetjes aan ingezien en ook begrepen, dat het al jaren gekoesterd verlangen tot handhaving en uitbreiding van de Russische politieke strategische sfeer tenslotte moet worden bevredigd ten koste van alles. Nog altijd leeft het Russische streven om een ijsvrije haven te bezitten (hetzij aan de Middellandse Zee en/of aan de Indische Oceaan, en zo enigszins mogelijk ook bij de Perzische Golf. Daartoe wordt elke geboden kans met alle graagte aangegrepen. Wie zou dat niet doen?

Het profetisch Woord
   God maakt de geschiedenis. Wat kan er dan op korte termijn gedaan worden?  Vragen deskundigen in de vrije wereld zich telkenmale af. Wat dienen de niet-communistische staten te doen om de Russen in toom te houden, tot de orde te roepen? Wat zij ook zullen ondernemen, daar staat één ding zo vast als een geslagen paal boven water, namelijk dat het profetisch Woord van God in vervulling moet gaan. Niet de mens, al heet hij Carter of Kissinger of Brezjnev maakt geschiedenis, maar God, Schepper van hemel en aarde.

   Politieke schade is de Russen weliswaar reeds toegebracht door de bemoeienissen van Amerikaanse zijde, en deze zijn vanzelfsprekend niet zonder betekenis, maar een hyper communistisch land als Rusland zal zich verder door boycot alleen niet laten dwingen. Daar is meer nodig – als dit nu maar goed begrepen wordt in de gelederen van het Westen. In zo’n geval is er al iets gewonnen,  al is het niet  veel, maar toch genoeg om de vrije vuist nog sterker te ballen. In het verleden, de geschiedenis is daar tot bewijs, hebben machtige Islam-rijken Russische expansie in de begeerde richting tot staan gebracht. Vanzelfsprekend met steun (niet alleen op het politieke vlak, maar ook in daadwerkelijke zin, al was het dan in vele gevallen achter de schermen) van westerse mogendheden.

Het Bagdad pact
   Daarom kent onze geschiedenis ook het ‘Bagdad pact’ en nog veel meer. Daar is echter nog een andere niet te onderschatten factor, waarmede Rusland rekening houdt en waarvan geprofiteerd wordt. En die is de nog altijd alles verzwakkende verdeeldheid onder de moslimstaten….in het Arabische kamp. Ook van het onomstotelijke feit, dat onze westerse wereld in die niet zo zeer ontwikkelende moslimstaten niet zo populair is.
      
   Toch is onze vrije wereld, gezien vanuit ons menselijk standpunt, niet helemaal kansloos: maar zij behoeft een waarlijk vindingrijke staatsman en leider van allure: in alle gevallen doortastend en resoluut, respect afdwingend als wijlen Churchill er een was. De tijd is kort en dringt. Een oplossing, als deze nog te vinden is, moet niet  te lang op zich laten wachten. Hiervan terdege bewust, heeft Carter massale hulp aangeboden aan de (nog) vrije staat Pakistan. Militaire en economische hulp wel te verstaan, met het kennelijke doel om een krachtig tegenwicht te hebben. Hulp, die alleen een democratie als Amerika zich kan getroosten.

Afganistan
   Zo iets is betere taal dan alle resoluties van de UNO ter zake de eis van terugtrekking van alle Russische troepen uit het bezette Afganistan.
Hieruit blijkt voldoende, dat het geval Tsjecho-Slowakije ons niets heeft geleerd. Laten wij dan, als Bijbelgelovigen, schouder aan schouder staan en de Here, de Almachtige God, bidden dat Hij tot Zijn recht zal komen, en wel daarin dat Zijn profetisch Woord met tittel en jota zal worden vervuld, want voor ons geldt nog steeds: “wij hebben het profetisch Woord, dat ook zeer vast is, en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt, als op een licht, schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt, en de Morgenster opga in uwe harten”( 2 Petrus 1:19)

   Jezus’ Woorden waren en zijn profetisch:
“Gij zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen: ziet toe en wordt niet verschrikt; want al die dingen moeten geschieden, maar nog is het einde niet…. Ziet Ik heb het voorzegd” (Matt. 24:6-25).
En deze Dag des Heren zal spoedig komen. Tijden en gelegenheden liegen er niet om. Het Woord des Heren blijft in der eeuwigheid . God hebbe Zijn weg. Amen.

 

Home   Sitemap - Inhoud