Het  conflict na de schepping (2)   

Hoe vreemd het ook mag lijken, toch is daar ook de waarschijnlijkheid, dat de zondige liefdesbetrekkingen, waarvan wij kunnen lezen in Genesis 6, als resultaat hadden, geboorten van monsterachtige schepselen, die "reuzen" werden genoemd. Denk er eens over na....: "En het geschiedde, als de mensen op de aardbodem zich begonnen te vermenigvuldigen en hun dochters geboren werden, dat God's zonen de dochteren der mensen aanzagen dat zij schoon waren en zij namen zich vrouwen uit allen, die zij verkozen hadden" Toen zei de Here: "Mijn Geest zal niet in eeuwigheid twisten met de mens, dewijl hij ook vlees is; doch zijn dagen zullen zijn honderd en twintig jaren.".

Reuzen 
     "In die dagen waren er reuzen op de aarde en ook daarna, als God's zonen tot de dochteren der mensen ingegaan waren en zich kinderen gewonnen hadden; deze zijn de geweldigen, die van ouds geweest zijn; mannen van name."(Gen. 6:1-4). Het zaad, geboren uit deze niet-heilige en onnatuurlijke relaties worden dan ook in de grondtekst gekarakteriseerd als "de gevallenen".

     En meer weten wij ook niet van hen. Lezen wij alsnog de verzen  5 en 6 van hetzelfde hoofdstuk; "En de Here zag, dat de boosheid des mensen menigvuldig was op de aarde en al het gedichtsel der gedachten zijns harten te allen dage alleenlijk boos was". "Toon berouwde het de Here, dat Hij de mens op de aarde gemaakt had en het smartte Hem aan Zijn hart", dan moeten wij wel tot de conclusie komen, dat satans aanval op de mens met succes was bekroond, en zelfs zo dat het God "berouwde de mens ooit te hebben gemaakt." Inderdaad, het conflict, dat ergens in het heelal begon, lang voor de schepping van de mens,  had zich allengs uitgebreid tot de mens en zijn familie en met welke droevige resultaten!

     De aarde was in die tijd zo vol van allerlei menselijke corruptie (boosheid), dat God besloot de ganse generatie te verdelgen. Daarom lezen wij ook verder: De aarde was verdorven voor God's aangezicht; en de aarde werd vervuld met wrevel.  "Toen zag God de aarde en ziet, zij was verdorven, want al het vlees had zijn weg verdorven op de aarde. Daarom zei God tot Noach: "Het einde van alle vlees is voor Mijn aangezicht gekomen,  want de aarde is door hen vervuld met wrevel; en zie, Ik zal hen met de aarde verderven".  (Gen.6:11-13)

     Denk hierover eens na, wat of het betekende en zeggen wilde, om (te midden van een generatie van God loochenaars en corruptieliefhebbers ) toch nog met God te blijven wandelen. En zo werd Noach dan God's instrument met betrekking tot de toekomst van de mens en voor de glorie van Zijn eigen Naam te midden van het menselijk geslacht. De wereld zou een nieuw begin beleven. God zou een einde maken aan het bestaan van de ganse generatie van deze mensen, met uitzondering van Noach en de weinigen, die met hem in God geloofden en ook met God wandelden. En dit alleen, opdat het menselijk geslacht een nieuw begin zou beleven. Wat een liefde en welk een wonderbare genade van God! Halleluja!

     God wilde dus starten met een godvruchtig mens aan het hoofd. Een mens, die beproefd was geweest en eigener wille met God wandelde. Noach had de zonde in het aangezicht gezien, hij had stand geboden aan de verzoekingen, hij had het hoofd geboden aan alle oppositie van een goddeloos geslacht van menselijke wezens en van de duivel en zijn horden.. ja, hij wandelde geheel "vrijwillig" met God. Hier was dus hoop voor de mens! Hier was God's gelegenheid om de mensheid een nieuw begin te schenken.

     Bekijken wij de zaken vanuit deze gezichtshoek, dan zullen wij moeten toegeven, dat de zondvloed eerder een daad van barmhartigheid was dan van oordeel! Het was vanwege God's liefde voor de mens en Zijn onwrikbaar voornemen, dat ondanks al het gebeurde, de mens toch Hem zou eren en dienen, dat God deed besluiten, dat boze geslacht te verderven. Toch was de zondvloed met betrekking tot dat boze geslacht een "oordeel", maar niet met betrekking tot de mensheid als geheel. Indien wij over een en ander dieper nadenken, zo zullen wij dit standpunt kunnen delen. Want voor de toekomst van de mensheid was het zeer zeker een daad van barmhartigheid en genade. Zo kwam de zondvloed en toen Noach uit de ark tevoorschijn trad, brak er voor de mensheid een nieuwe dag aan.

     Opmerkelijk is het feit, dat toen Noach uit de ark trad, zijn eerste daad op een schoon gewassen aarde was: het oprichten van een altaar en het aanbidden van God; en op dat altaar, bracht hij de Here een bloedig offer. Vervolgens lezen wij dan:"En God zegende Noach en zijn zonen, en Hij zei tot hen: Zijt vruchtbaar en vermenigvuldigt en vervult de aarde."(Gen.9:1) / Het leek dat God had gezegevierd en dat satan het onderspit moest delven. Maar satan geeft nooit iets gauw op. Daarom zei hij ook over de godvruchtige Noach hetzelfde wat hij gezegd had over Adam, namelijk: "Die mens moet ten val worden gebracht!."  Toen werd dus Noach het persoonlijk object van satans aanval en hij volvoerde zijn plan door middel van de wijn. Na al de hoop, die op hem gesteld werd en na al de zegeningen des Heren, lezen wij uiteindelijk van deze Noach: "En hij dronk van die wijn en werd dronken en hij ontblootte zich in het midden van zijn tent."(Gen.9:21) Vanwege deze dronkenschap bracht Noach zichzelf in diskrediet en kwam hij tot het uiten van een vloek over zijn directe nakomelingschap.