De Bergrede van Jezus
|
Ons
lichaam bedoeld
als tempel
(Luk.6:17-19) Voorbereiding om het Woord Gods te kunnen horen. De omwandeling van Jezus op aarde is niet alleen het grootste gebeuren ter wereld, al is het ook bijna 2000 jaren geleden, maar ook gaat Hij Zijn weg; en gelijk Hij destijds rondging, genezende allerlei kwalen en ziekten van degenen, die tot Hem kwamen, alzo wandelt en handelt Hij in onze tijd, in deze tijdsbedeling van De derde Persoon in de Godheid, als de Heilige Geest. Verborgen voor het oog van de wereld, voor de slechts naar het stoffelijk leven zoekende mensenkinderen. Er staat immers geschreven:
En met al diegenen, die zich door Hem willen laten "genezen" (die biddend leest, lette hierop!), die zich willen laten "helpen", die zich willen laten "vertroosten", die zich willen laten "vermanen", die zich willen laten"leren"vooral, heeft Hij slechts een doel; althans in Zijn eerste bemoeienissen: ons allemaal "bewust" binnen te leiden in de "wedergeboorte"! Opdat wij Hem daar zullen vinden, nadat Hij ons verlost heeft uit de knellende banden van verkeerde begeerten en ziekelijke neigingen en gedachten, die de oorzaken zijn van al ons lijden. Het moge vreemd llijken, toch is het de waarheid. Als onze gedachtenwereld zich vult met enkel vergankelijke dingen, met zaken die allengs voorbij gaan, zullen wij dat ledige leven buiten God ervaren... een geestelijk droog en onvruchtbaar leven buiten de goddelijke sfeer van onsterfelijkheid en eeuwig geluk, waartoe God de mens heeft geschapen. Deze levende Jezus in onszelf te leren vinden door de Heilige Geest, Die "in" ons wil wonen, moet ook het doel zijn van allen die deze regels lezen, die er zich toe zetten om zich te verdiepen in het wezen van wat Gods Eniggeboren Zoon op aarde in deze Grote Rede tot de mensen heeft gesproken. Want, ofschoon er van Gods Woord geschreven staat, dat het "levend en krachtig is, toch zal zelfs dit Woord het wonder niet in ons tot stand brengen, wanneer wij deze o, zo Blijde Boodschap (die bedoeld is als "medicijn", 'om een totale ommekeer in ons uit te werken, een gehele levensvernieuwing omvatten) beschouwen als een interessante levensbeschouwing zonder meer Als een op schrift gestelde zedeleer! Als wij de Heilige Schrift lezen net als iedere andere verhandeling, hetzij tijdschrift, periodiek of wat voor boek ook, welke wij meesten tijds met kritisch oog beschouwen om te zien of wij daaruit misschien een of andere stelregel kunnen overnemen tot zogenaamde opbouw van een voor ons eigen leven pasklaar gemaakte "levenstheorie", zo zal altijd het belangrijkste van het Evangeliewoord voor ons duister en verborgen blijven. Zo zal de Bergrede ook niet tot ons spreken, als wij onszelf willen leiden in plaats van de leiding van Gods Geest te aanvaarden, waaraan wij ons hebben te onderwerpen. De eerste aanwijzing, die wij in de Bergrede aangegeven vinden, is, dat wij niet zo maar ineens onszelven als "bekeerde" en "wedergeboren" mensen kunnen rekenen; maar dat wij eerst "op weg moeten gaan om Hem te zoeken" als De Grote Geneesheer en Verlosser van onze zonden! Wanneer wij dit voor ogen houden, zullen wij verstaan, waarom Lukas (de Bergrede door Mattheus weergegeven, aanvullend) het optreden van de Here Jezus als "Heelmeester" van alle kwalen en ziekten daaraan laat voorafgaan. Iedereen, die ziek is naar lichaam of naar ziel, zal het als vanzelfsprekend beschouwen, dat hij eerst gezond moet zijn... Ons natuurlijk en ons geestelijk leven moeten altijd in evenwicht zijn! Hoe gaat het in het geval wij "doof" zijn? Wel, wie zich bewust is van zijn doofheid en daaronder lijdt, zal moeten toegeven, dat hij in elk geval eerst genezen moet worden, wil hij iets (kunnen) verstaan van datgene wat gesproken wordt. Wat waar is in het natuurlijk leven is evenzo goed waar in ons geestelijk leven. Want, wanneer wij "geestelijk doof" zijn, moeten wij eerst van allerlei andere zonden worden verlost. De meesten van ons vergeten dat ..... willen zichzelven in dit licht niet onderzoeken. En, omdat zij zo doende weigerachtig zijn en blijven, kan Jezus niets voor hun doen. Zij blijven alsdan in hun zonden, in hun tekortkomingen, in hun gebreken, of noem maar op, en blijven "onbekwaam" om "het goede zaad" te ontvangen. |