De Bergrede van Jezus
| Inleidend woord "Als Jezus zijn": Kruisig Gij mijn oude zin,- En vernieuw mij binnenin. Dat ik Uw beeltenis dragen mag; Meer U gelijkend, ied're dag! In het Nieuwe Testament vinden wij geen afbeelding van Jezus zoals wij die wensen. Niemand kan ons vertellen "hoe" Hij er als Mens uitzag. Desniettegenstaande mogen en kunnnen wij Hem "zien", Hem "kennen" in al wat Hij heeft geleerd. Ofschoon wij Hem straks in de heerlijkheid van de hemel zullen zien "van aangezicht tot aangezicht", toch kunnen wij nu al, in dit leven op aarde, elk wondervol en heilig detail van Zijn "menselijk" karakter leren kennen! Het Nieuwe Testament, de Evangelieën, De Bergrede, brengen ons de waarachtige "uitbeelding" van Jezus. welk een wonderbaar Mens Hij wel was... Zijn ""morele" standaard.., hoe Hij dacht en hoe Hij op aarde heeft gewandeld. De Bergrede is een nauwgezette "woorden-gelijkenis" van Jezus. Biddende studie en overdenking doen de vraag rijzen: kunnen wij zijn als Jezus... kan ik zo zijn als Jezus? Alvorens deze vraag te (kunnen) beantwoorden, moeten wij eerst leren zien, dat Zijn gedrag, Zijn optreden, Zijn houding, zoals "getekend" in De Bergrede, menselijk mogelijk is. De Bergrede als "levensgedragslijn" Dit strijddpunt is er altijd geweest met de presentatie van De Bergrede als "levensgedragslijn"- Kunnen wij zo leven? De scepticus, de twijfelaar, beweert, dat zulk een leven onhoudbaar, ondoenlijk is voor gewone stervelingen. Doch wat zien wij? Dat Jezus, ofschoon Hij in alles is verzocht geworden als ieder ander mens, niet zondigde, maar dat Zijn leven en Zijn leringen in volkomen evenwicht waren, en dat Hij ons een voorbeeld heeft gegeven, opdat ook wij Zijn voetstappen zouden volgen. De "essence" van De Bergrede is wel deze: Jezus leefde dat wat Hij leerde, al dertig jaren, vooordat Hij predikte. Lukas, in zijn beschrijving van de handelingen van de Heilige Geest, door Zijn apostelen, spreekt "van al hetgeen Jezus begonnen heeft, beide te doen en te leren. In het Evangelie naar Johannes staat geschreven, dat "het Woord is vlees geworden...vol van genade en waarheid". De Bergrede brengt dit naar voren, legt de nadruk er op, want met Jezus sprak de "Waarheid" en "Genade" volbracht haar. Het is Paulus, die getuigt van "de gezonde woorden van onze Here Jezus Christus, van de leer, die naar de godzaligheid is". Gezonde woorden In het bijzonder zijn de door Hem gesproken woorden in de Bergrede, de samenvatting van Zijn Code. De uitdrukking: "gezonde woorden" betekent eenvoudig: "gezondheid gevend of brengend " En Jezus' woorden bewerkstelligen zoiets. Zij zijn niet alleen "medicijn" voor het leven, voor ziel én geest, doch eveneens voor ons lichaam. Haleluja! Hoe dikwijls lezen wij in de Evangelieën, dat Hij enkel sprak, Zijn Woord "uitzond", en dat de zieke, de kranke, werd genezen. Zo "werken" Jezus' zaligsprekingen in het Nieuwe Testament ook. Jezus heeft gezegd: "Die Mij verwerpt, en Mijn woorden niet ontvangt, heeft, die hem oordeelt; hetWwoord, dat Ik gesproken heb, dat zal hem oordelen ten laatsten dage" (Joh.12:48). Wanneer die oordeelsdag zal komen, zal de Stem, die wij in de Vier Evangelieën (kunnen) beluisteren, boven alles gehoord worden. Aan het einde van De Bergrede maakt Mattheus een waardevolle opmerking. Daar zegt hij: "Hij leerde hen, als macht hebbende, en niet als de Schriftgeleerden" (7:29). Waarmede Mattheus heeft willen zeggen en benadrukken, dat Jezus' woorden "supreem en van goddelijke oorsprong" waren. Daarentegen moesten de Schriftgeleerden, als leeraars van Israël, telkens weer verwijzen naar gezegden en leringen van de Joodse wet en van de Rabbi's. Zij waren niet origineel. Jezus daarentegen heeft gezegd: "Gij hebt gehoord wat de ouden gezegd hebben,... maar IK zeg u... "Jezus was en is God's Amen en de geopenbaarde Waarheid Zelf! De Bergrede begint met "De Zaligsprekingen." Het Bijbelse woord voor "zaligheid" is in het Grieks "makarios". Een ander, meer gebruikelijk woord is "gelukkig". In onze tijd is er een man, die een gelijkluidende naam draagt. Hij is een hoogwaardigheidsbekleder in de Grieks -Orthodoxe kerk; een bisschop en tegelijkertijd hoofd van de regering van Cyprus. De betekenis van dit woord ligt nog veel dieper. In de Lexicon vinden wij het woord: "gelukwens(en)". Armen van geest In dit licht heeft de Here Jezus gezegd en bedoeld: "Gelukgewenst! zij, die arm van geest zijn", die rein van hart zijn...., die hongeren en dorsten naar gerechtigheid". Blij en verheugd zijn inderdaad degenen, die door Jezus zo gelukkig gesproken worden! Deze wonderbaarijijke gelukwensen gelden dus allereerst de "armen van geest". Arm zijn, zowel in natuurlijke als in geestelijke zin, betekent niet veel! Wat bedoelde Jezus dan? In het Nieuwe Testament is ook sprake van: "rijk zijn in God". Rijk qua geloof en in goede werken. Waarom dan gelukwensen aan het adres van die armen van geest? Omdat Jezus hiermede heeft willen zeggen: "Mijn gelukwensen voor diegenen, die weten arm te zijn van geest!" Diegenen namelijk, die diep in hunne harten eerlijk, oprecht zijn ten aanzien van hun eigen geestelijke armoede en levens-bankroet. Diegenen, die zichzelven niet bedriegen door zichzelven te misleiden met valse overleggingen, zoals velen (ook heden ten dage) doen. Diegenen, die een voortdurende en nauwgezette controle uitoefenen over hun "geestelijk bezit". Jezus' gelukwensen zijn tot hen gericht, geen wonder. De grote, belangrijke en dringende vraag in dit verband is nu deze: Kan Hij mij, kan Hij ook u gelukwense? Bedenken wij toch even, dat deze gelukwensen niet zo maar verkregen worden. Het zijn maar weinigen in dit leven die geleerd hebben zichzelven te "oordelen". De meesten, ja, het overgrote deel van de mensheid, houdt zich op met "zelf-rechtvaardiging", instede van God's genade te willen zien in het alledaagse leven. Toch ligt in "zelf-oordeel" een zekere grootheid van zieleleven. In elk geval begint juist dán pas het begin van die School des Geestes, waarin wij allen zullen moeten leren om meer Jezus-gelijkend te worden. Gelukgewenst! gij zachtmoedigen Toen Jezus zo sprak, was Hij omringd door een schare van mensen, van wie de meesten vissers en landbouwers waren. Sprekende van zulk een zachtmoedigheid, bedoelde Jezus dat soort "deemoedigheid", welke in het leven van elke dag gevonden wordt bij os en ezel, die gedwee zich plaatsten onder het juk en ook gedwee zich het tuig lieten opleggen. Deze zelfde gedweeheid werd door Hem ook bedoeld, toen Hij leerde: "Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uwe zielen" ;en Hij vervolgde met te zeggen: "want Mijn juk is zacht (d.i."niet zwaar") en Mijn last is licht". Diegenen, die geleerd hadden om in alle nederigheid de voorwaarden te aanvaarden, welke God in Zijn alwijsheid het beste voor hen wist! Gelukwensen met betrekking tot gezamenlijke arbeid onder het gezamenlijke juk van dienstbaarheid, welke wij allemaal zo hoogst nodig in ons geloofsleven moeten leren. Gelukwensen, wanneer wij wijs genoeg bevonden worden door de Meester, in al die gevallen, waarin wij vrijwillig ophouden "de verzenen te slaan tegen de prikkels van Gods soevereiniteit in ons leven, wanneer Hij ons "de zachtmoedigheid van Christus wil leren. Hij, die leren wil het juk te dragen, zal op de een of andere dag de kroon op het hoofd gedrukt krijgen; want het zijn de zachtmoedigen die het aardrijk zullen beerven. Amen. Geve onze goede God ons "oren om te horen" en "harten om deze onwederlegbare waarheid te verstaan". Zij is nodig om bruikbaar te zijn in de dienst die wacht en om gelukkig te worden en te blijven. Daar zijn immers grote geesteijijke problemen op te lossen in het leven van de Christen. In onze strijd voor zielen, vragen deze om een oplossing. "Strijd de goede strijd des geloofs" ziet aan één kant op ons aller vijand, Satan, en anderzijds worden wij er aan herinnerd, om ons altijd en overal te houden aan de door ons geaccepteerde geldige voorwaarden. Wij hebben allemaal een of ander probleem; daarenboven heeft deze minder en gene meer. "Gelukgewenst!" zei Jezus "tot de reinen van hart, want zij zullen God zien!" Voor allen geldt het volgende: onze motieven, onze beweegredenen moeten zuiver zijn en onze harten rein, alsdan zullen wij allen geestelijk groeien en bloeien en ook vrucht dragen tot eer en verheerlijking van de Naam van onze Here Jezus Christus. Wij willen nu dit inleidend woord beeindigen met wat de Hebreenbriefschrijver geschreven heeft: "De God nu des vredes, Die de Grote Herder der schapen, door het bloed des eeuwigen testaments, uit de doden heeft weder gebracht, namelijk onze Here Jezus Christus, Die volmake u in alle goed werk, opdat gij Zijn wil moogt doen; werkende in u hetgeen voor Hem welbehagelijk is, door Jezus Christus; Dewelke zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen" (13:20-21). |