Van Begin tot Einde
Van Schepping tot Wederkomst
Als God verder spreekt
De tweede dag
En God zeide: Daar zij een uitspansel....... en dat make scheiding........ En
God maakte scheiding... En het was alzo.. En God noemde het uitspansel hemel.
Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de tweede dag. En God
zeide: Dat de wateren van onder de hemel in een plaats vergaderd worden, en dat
het droge gezien worde! En het was alzo. En God noemde het droge aarde, en de
vergadering der wateren noemde Hij zeeën; en God zag dat het goed was.
De derde dag
En God zeide: Dat de aarde uitschiete grasscheutjes, kruid zaadzaaiende,
vruchtbaar geboomte, dragende vrucht naar zijn aard, welks zaad daarin zij op de
aarde! En het was alzo. En de aarde bracht voort grasscheutjes, kruid zaaiende,
vruchtbaar geboomte, dragende vrucht naar zijn aard, welks zaad daarin was naar
zijn aard. En God zag, dat het goed was. Toen was het avond geweest, en het was
morgen geweest, de derde dag.
En God zeide: Dat er lichten zijn in het uitspansel des hemels, om scheiding te
maken tussen de dag en tussen de nacht; en dat zij zijn tot tekenen en tot
gezette tijden, en tot dagen en jaren! En dat zij zijn tot lichten in het
uitspansel des hemels, om licht te geven op de aarde! En het was alzo.
De vierde dag
En God stelde ze om licht te geven op de aarde. En om te heersen, en om
scheiding te maken tussen het licht en tussen de duisternis. En God zag, dat het
goed was. Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de vierde dag.
De vijfde dag
God zeide: Dat de wateren overvloedig voortbrengen.... En God zag, dat het goed
was. En God zegende ze, zeggende: Zijt vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en
vervult de wateren in de zeeën; en het gevogelte vermenigvuldigt op de aarde!
Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de vijfde dag. En God
zeide: De aarde brenge levende zielen voort, naar haar aard,..... ! En het was
alzo.. En God maakte het wild gedierte der aarde naar zijn aard, en het vee naar
zijn aard,... En God zag, dat het goed was" .(Gen.1:6-25).
Een eenvoudig verhaal
Een eenvoudig en sober verhaal, begrijpelijk voor een ieder, behalve voor de
buitengewone geestelijke afgestompte mens. Diens hart is niet open voor deze
scheppingswaarheden. Zijn ziel kan niet loven noch danken voor alles wat de
mensheid om niet is gegeven.
Hij kan het de psalmist niet nazingen: "0 Here, onze Here! hoe heerlijlk is Uw
Naam op de ganse aarde! Gij, die Uw majesteit gesteld hebt boven de
hemelen......... 'Als ik Uw hemel aanzie, het werk Uwer vingeren, de maan en de
sterren, die Gij bereid hebt; wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en de Zoon
des mensen, dat Gij hem bezoekt?.. "0 Here, onze Here! hoe heerlijk is Uw Naam
op de ganse aarde!"..(8:2-5, 9-10).
En het was alzo
Waarlijk, die mens aan wie God's ongeschonden schepping ontviel, die mens, die
God's Paradijs verloor, die mens van tegenwoordig blijft voortleven in zijn
schuld, omdat .... hij niet gelooft.. De Bijbel zelf getuigt hiervan. God sprak,
ging voort met spreken, en alles kwam en werd overeenkomstig Zijn scheppend
Woord: "En het was alzo", lezen wij telkens weer. Bovendien "God zag, dat alles
goed was" staat er herhaaldelijk geschreven. Maar in het scheppingsverhaal
wordt ook dat éne zo veelzeggend en betekenisvol woordje herhaald: "scheiding ".
God maakte scheiding! Laten wij dit woordje, deze onwederlegbare en
Schriftuurlijke waarheid tot ons doordringen!! Dat wij hiervoor de vensters van
onze benauwde ziel openzetten!!! Ja, in zijn innerlijk wezen heeft de mens iets
hiervan begrepen en is er iets losgebroken in hem. Doch, jammer genoeg, bleef
het daarbij, met als gevolg, dat hij zich "losgebroken" heeft van Zijn Maker, de
Here des hemels en der aarde. De Mens bleef voortleven "naar zijn aard", maar
die losgebrokenheid vervulde zijn ziel met een verkeerde keuze, en dus ook
meteen verkeerde beslissing. Wat volheid van rijkdom moest zijn, werd hem een
vloek.
Het handschrift van God
Die scheiding tussen de mens enerzijds en zijn Maker anderzijds is in de loop
der eeuwen een KLOOF geworden, een onoverbrugbare DIEPTE. Die mens, verblind
door zijn eigen concepties, kan de heerlijkheid God's niet zien, zoals deze
geopenbaard is in God's schepping. Daarom kan hij het getuigenis van de zanger
van Israël ook niet verstaan.
"De hemelen vertellen God's eer, en het uitspansel verkondigt Zijner handen
werk. De dag aan de dag stort overvloediglijk sprake uit, en de nacht aan de
nacht toont wetenschap. Geen spraak, en geen woorden zijn er, waar hun stem niet
wordt gehoord. Hun richtsnoer gaat uit over de ganse aarde, en hun redenen aan
het einde der wereld; Hij heeft in dezelve een tent gesteld voor de zon"
(Pslm.19:2-5)/ God's "merktekenen" staan aan Zijn hemel en zijn op de aarde!
Is het niet opmerkelijk en opvallend, dat God al eerder deze aarde heeft
gezegend, nog voor Hij de mens schiep naar Zijn beeld en gelijkenis! De grootste
ellende waarin die ongelovige mens van onze tijd zich bevindt is, dat de Here
God voor hem niet bereikbaar is,... dat onze God voor hem onherkenbaar is
geworden. Het zijn geen ziekten en geen strijd, geen moeiten en geen zorgen, die
het die mens moeilijk maken. Neen, zijn wezenlijk leed en de enige waarachtige
ellende in zijn leven bestaat daarin, dat hij verkeerd kiest met alle gevolgen
van dien.
De scheiding
Vandaar die scheiding tussen hem en de scheppende God. De mens moet nu eenmaal
beginnen met "in zijn Maker te geloven". Hier hebben wij de "voorwaarde"'waarop
zegen vanuit de hemel wordt ontvangen; en deze zegen is onontbeerlijk voor de
mens, wil hij de rechte keuze doen en bijgevolg de juiste beslissing nemen. Dan
zal de zon hem niet alleen verwarmen, en de maan zal dan niet alleen haar
lieflijk schijnsel geven, en de sterren zullen dan niet alleen maar flonkerende
scheppingen zijn, maar dan wordt hem die Naam geopenbaard, die achter al deze
wonderlijke scheppingen staat.
Het komt er dan op aan dat die ene Naam zal worden geëerd; want alleen wie deze
Naam kent, voor hem zal de deur opengaan, en alles wordt hem dan ook tot een
teken, tot het handschrift God's!
Hij zal dan God's goedheid en macht zien, en de regelmaat verstaan waarmee de
Schepper het geschapene, dus ook zijn leven, bewaart en onderhoudt. . Overal om
zich heen herkent hij dan dezelfde zorgende en machtige Hand, zoals de psalmist.
En het ontvangen geloof verzekert hem, dat eenmaal in zijn leven de dag
aanbreekt, dat hij zal mogen aanschouwen, wat hij op aarde geloofd heeft.
Halleluja! "Die het beloofd heeft, is getrouw, Die het ook doen zal". Amen.
Die Zelf, HET BEELD IS VAN DE TRIOMF. Glorie voor Hem!!
Het verborgen geheim
Een ding is zeker: het einde van onze geschiedenis zal eenmaal uiterlijk
zichtbaar verschijnen. Maar dit willen wij wel direct zeggen, dat moment is niet
zo belangrijk als HET BEGIN, als HET KRUIS, waar "de ontknoping" begon en dat de
loop van de geschiedenis bepaalt. Zo is ook in ons mensenleven de ontmoeting met
Jezus Christus belangrijker dan wat maar ook. Evenmin als dit begin niet is te
berekenen, zo is ook het einde niet te ontcijferen.
Het begin van de Schriften, gezien in het grote verband met het getuigenis,
licht ons in over de bedoeling, die God heeft gehad met de schepping. Op
dezelfde manier zijn de profetieën aangaande het einde voor ons nuttig, omdat
zij ons in het kader van de gehele Bijbelse boodschap openbaren, in welke geest
God de bestemming van de wereld wil bereiken,... hoe haar "voleinding" zal
zijn. Het is van belang te weten, welk doel God nastreeft en ook zal bereiken
aan het eind van de geschiedenis, opdat wij onze "daadwerkelijke dagelijkse
gehoorzaamheid" afstemmen op Zijn verheven verlossingsplan.
Zij, die daarentegen nieuwsgierig zijn naar oppervlakkige detailpunten, zullen
teleurgesteld worden.
Niemand kan een nauwkeurige agenda opstellen; noch van het begin noch van de
laatste gebeurtenissen, zoals een concertmeester dat doet met het programma van
een concert of avondje van amusement. Zoiets kan hij laten drukken. Met
betrekking tot God's wondere schepping gaat dat niet. Niets is meer verkeerd dan
te proberen om, met behulp van de beelden van de Bijbelse schildering van het
einde een volledig en volmaakt schema op te stellen. Wat wij bedoelen is het
volgende..
De zichtbare ontknoping
Johannes de Doper, ofschoon vol des Heiligen Geestes, heeft nooit getracht met
behulp van de Messiaanse profetieën van tevoren een nauwkeurige beschrijving te
geven van Jezus Christus en van Zijn leven. Integendeel, hij heeft gezegd: "ik
kende Hem niet" (Joh.1:31). Evenmin als dat Simeon en Anna (die toch zeer zeker
met geheel hun ziel de beloofde Messias verwachtten!) op grond van Daniël, de
datum en op grond van Micha de geboorte van Jezus Christus hebben berekend, om
alsdan te gaan "posten" in Bethlehem, met het doel de Koning der Joden direct
bij Zijn komst te kunnen begroeten.
Nergens staat dit geschreven. De zichtbare ontknoping in en van God's
schepping, ons leven incluis, zal (naar het eenstemmig getuigenis van de Bijbel)
gemarkeerd worden door de "persoonlijke komst van de Here Jezus Christus." Met
deze wetenschap vragen wij ons af: "hoe zullen wij de schepping van de wereld
ooit kunnen rijmen met dat stervensuur van Jezus op Golgotha?
Hoe dat glorieuze licht in de scheppingswording met dat donkere uur op Calvaries
heuveltop?? En hoe God's verheven doel in en met Zijn machtige schepping met
onze eigen nietige persoonlijkheid? Een ding is waar: de wijzen van alle eeuwen
hebben met al hun wijsheid de oplossing nooit gevonden. "0 Here, mijn God! Gij
zijt zeer groot, bekleed met majesteit en heerlijkheid" (Psalm.104:1).
Wij geven hier twee praktijkvoorbeelden...
In de keuzons beroep en in die van de
vrouw of man met wie wij trouwen, nemen wij beslissingen, waarin wij een heel
leven hebben te winnen, maar ook kunnen verliezen. Wat een verschrikkelijk
ogenblik, wanneer men tot de ontdekking komt, dat men een verkeerde keuze deed
en zodoende ook een verkeerde beslissing nam, en daardoor zijn/haar leven in een
gans verkeerde richting voerde. Die kwelling van de ziel wordt nog groter, als
men moet inzien, dat er geen weg terug meer is, terwijl het zo heel anders had
kunnen zijn!
De keuze is bepalend voor de eeuwigheid
De Bijbel is nog radicaler! Beslissingen van Christenen zijn bepalend voor de
eeuwigheid. Immers is het leven een "totaliteit", en de beslissingen die wij
moeten nemen, gelden dan ook voor heel deze totaliteit. Wij weten, door het
geloof, dat wij "ons eigen ik" niet simpelweg kunnen vereenzelvigen met het
"zichtbare"; dat wat "de materie" genoemd wordt. Ons eigen ik gaat namelijk
boven het zichtbare uit; ja, zelfs boven het verval en de ondergang van het
stoffelijke van ons bestaan. De apostel Paulus getuigt hiervan zeer duidelijk in
het 15de hoofdstuk van zijn Brief aan de Corinthiers. Naar onze keuze beslissen
wij en naar onze beslissing bouwen wij.
Zo is de gang van zaken; zowel in het natuurlijk als in ons geestelijk leven.
Keuze en beslissing gaan hand in hand. Daarom moeten wij terdege oppassen en
niet een-twee-drie kiezen en beslissen. Rekening houdende met dit alles heeft
Jezus gezegd: "Zit neder en bereken eerst de kosten, alvorens de toren te
bouwen" (Luk.14:28). De verzoeking van Adam en Eva begon met de misleidende
uitspraak van Satan. Hoe? Waarin?? Dat er toch eigenlijk van zulk een
beslissing, van zulk een keuze voor of tegen God geen sprake was, noch is. God's
Woord werd toen door Adam en Eva in twijfel getrokken: "Zou God werkelijk gezegd
hebben..?"
De stroom van het leven
Zouden wij vandaag-de-dag voor een beslissing staan? Dan volgt hier eerst een
waarschuwend woord. De verzoeking tot zonde begint bij het loochenen van de
Bijbelse boodschap, dat wij mensen staan in de vrijheid van keuze en beslissing,
wanneer wij Jezus Christus hebben aangenomen als onze persoonlijke Verlosser en
Zaligmaker. Is het niet voor ons vanaf dat ogenblik: "War wilt Gij Here, dat ik
doen zal?!" zoals Paulus' uitroep op de stoffige weg naar Damaskus.
Onze keuze bij de beslissing voor of tegen Christus, is onze keuze beslissing
voor de hemel of voor de hel! Jezus Zelf zegt: "Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Die
Mijn Woord hoort, en gelooft Hem, Die Mij gezonden heeft, die heeft het eeuwige
leven, en komt niet in de verdoemenis, maar is uit de dood overgegaan in het
leven" ( Joh.5:24). Het is dor het geloof in Jezu bestemming voert. De vlucht
uit dat wat wij voor werkelijkheid houden en de vlucht voor de keuze èn
beslissing, zijn identiek en stoelen op een-en-dezelfde verkeerde